Op 20 augustus wordt jaarlijks in het vondelpark de racistische moord op Kerwin Duijnmeijer herdacht. Het Platform Stop Racisme en Uitsluiting vindt het belangrijk deze herdenking in ere te houden.
Hierom heeft het platform ism “De vrienden van Kerwin” aansluitend op de herdenking het festival “Melting Pop” georganiseerd. Dit festival is georganiseerd om eindelijk weer eens de positieve bijdrage van diversiteit te benadrukken… Hoe saai en onbetekenend zou Nederland eruit zien zonder migranten? Wat is nu eigenlijk “de Nederlandse identiteit”? Verschillende sprekers kwamen spreken, artiesten lieten ons dansen en comedians lieten ons lachen om samen de diversiteit te vieren.
De middag begon met een herdenking van Kerwin Duijnmeijer, met onder andere Tanja Jadnanansing, Iwan Leeuwin, Ruben Severina en een opzwepende voordracht van het gedicht van Collins Scorea door Quincy Gario. Afsluitend vond de kranslegging plaats bij het beeld van Mama Baranka.
Daarna volgde een gemoedelijk festival. Er kon a la gypsy worden gegeten bij de Gypsy Kitchen of je kon kiezen voor een verse pannekoek. In de tent werd de film “Een dag zonder allochtonen” van studenten van de HKU vertoont en muziek werd afgewisseld met serieuse woorden, dans en comedy.
Het festival opende met een toespraak door Maartje Terpstra van het Platform Stop Racisme en Uitsluiting. Vervolgens liet Babah Tarawally, schrijver en columnist, ons doen beseffen dat wij weleens ons petje af mogen nemen voor de eerste gastarbeiders die na vijftig jaar migratie onderweg zijn naar het bejaardenhuis en die de multiculturele samenleving hebben gecreeerd. Na deze zware woorden ging het publiek los op de opzwepende Afro-Surinaamse muziek van Combinatie XVI. We mochten genieten van een Bollywood dansoptreden van de Dance company van Satishkoemar en een ijsbeer die spontaan het podium op kwam stormen – nee, hij was niet ingehuurd – toen Pooyan Tamimi Arab net bij het universele denken tijdens de Verlichting was beland en dit liet vervolgen door de quote van Kees van Dongen: “De charme van het huidige tijdperk is dat men alles door elkaar kan mengen, kan combineren: het is echt het tijdperk van de cocktail.” (De toespraak van Pooyan Tamimi Arab kun je hier lezen).
Vincent Bijlo deelde met ons zijn ervaring dat het als blinde nog moeilijker is racisme te begrijpen. Hij hoorde voor het eerst over kleurverschillen tussen mensen toen zijn jeugdliefde – een donker meisje – aan hem vertelde dat ze zwart was. “Maar wat is zwart dan?” “Nou, dat vertelde mijn vader me. Hij is namelijk ook zwart en mijn broertje ook, dus dan ben ik blijkbaar ook zwart.” Greg Shapiro liet ons vervolgens nogmaals stilstaan bij onze vreemde gewoonte Sinterklaas te vieren. En als sing- en songwriter bracht Florian Wolff tijdelijk de rust terug om het festival daarna springend af te sluiten met een zeer geslaag optreden van de TenTemPiés.
Frank Boeijen schreef in 1983 het nummer “Zwart Wit” als protest tegen de racistische moord op de Antilliaan Kerwin Duinmeijer in Amsterdam.