“Terugkeer naar Afghanistan is als levend begraven worden”

Donderdag 17 maart 2011 vond de Nacht van de Vervanging plaats, als onderdeel van de groeiende coalitie “Strafbaarstelling illegaal verblijf, aantasting van mensenrechten”. Op de demonstratie Stop Racisme & Uitsluiting op 19 maart (14.00 uur op de Dam) komen naast vertegenwoordigers van politieke partijen en maatschappelijke organisaties ook twee Afghaanse asielzoekers aan het woord. Dit zijn Mina en Mojgan H., twee zussen uit een Afghaans gezin.

Mina en Mojgan hebben tien jaar geleden asiel aangevraagd, toen zij naar Nederland vluchtten omdat hun vader problemen had met de Taliban. Hun asielprocedure heeft ruim negen jaar geduurd. Zij hebben geen herhaalde asielverzoeken ingediend. Na hun enige asielaanvraag hebben zij negen jaar moeten wachten op een definitieve uitspraak.

De kinderen uit het gezin zijn geheel vernederlandst en studeren allemaal. De jongste dochter van 14 jaar zit op de middelbare school. Mojgan en Mina studeren allebei, de één voor verzorger, de ander voor tandheelkundige. Zij vrezen bij terugkeer naar Afghanistan dat zij uitgehuwelijkt zullen worden. Zij vrezen vervolgd te worden omdat zij gestudeerd hebben, verwesterd zijn en zich niet meer kunnen aanpassen aan de strenge islamitische leefregels voor vrouwen in Afghanistan.

Zij ervaren terugkeer naar Afghanistan als levend begraven worden.

Reacties zijn gesloten.